Of het nou komt door het sombere herfst-weer of door steeds meer gevallen van zoals onze onvolprezen oud minister president Wim Kok ooit zei 'exhibitionistische zelfverrijking',waar hij overigens zelf ook niet vies van is gebleken, maar dat terzijde. Feit blijft dat ik deze week vast zat in een somberte en niet verder wilde met mijn serie over vrouwen.
Eerst de depressie maar opruimen.
Een duister schilderij van 5 kale knoesten van takken die reiken naar een leeg landschap.
Goudgele tonen symboliseren weelde. De takken grijpgrage vingers. De lege ruimte de leegheid van het graaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten